محمد بن لبمحمد بن لب، از شورشیان قرن سوم قمری بر علیه عبدالله بن محمد اموی در اندلس بود. او و فرزندش مدتی در اندلس حکومت کردند. ۱ - معرفی اجمالیمحمد بن لبّ بن موسی بن فرتون، شورشگری بود که خود و پس از او فرزندش در اندلس حکومتی داشتند. ابن فرتون در سال ۲۷۵ق در آغاز حکمرانی امیر عبدالله بن محمد اموی، در مرزهای شمالی بر ضدش قیام کرد و شهر تُطِیله (Tudela) را محاصره کرد و بر محمد بن طمّاس، سردار امیر عبدالله پیروز شد و او را بر دروازه شهر کُشت و مدتی نیز «طلیطله» را تصرف کرد و پسرش لبّ بن محمد را بر آن شهر گماشت. ابن حیّان درباره‌اش سخنی می‌گوید که خلاصه‌اش چنین است: «ابن فرتون با آن‌که بر ضد سلطان قیام کرد و از جماعت جدا شد، امّا حافظ مرزها و در جنگ با فرنگیان کوشا بود و همواره به تجهیز سپاه برای جنگ با آنان و حرکت به سویشان مشغول بود». او در حال محاصره محمد بن عبدالرحمان تجیبی در سرقسطه (ساراکوز) کشته و سرش نزد امیرعبدالله به قرطبه فرستاده شد و او دستور داد آن را هشت روز بر در کاخ آویختند و سپس آن را دفن کردند. پسرش لبّ بن محمد به‌جای پدر نشست و نسبت به امیرعبدالله ابراز وفاداری کرد. امیر نیز او را بر تطیله، طرسونة و توابع آنها گماشت. لُبّ در سال ۲۹۴ق در حال نبرد با مسیحیان شهید شد. [۱]
ابن حیان القرطبی، حیان بن خلف، المقتبس، ص۱۶.
[۳]
سالم، عبدالعزیز، تاریخ المسلمین فی الاندلس، ص۲۵۳.
۲ - پانویس
۳ - منبععبدالسلام ترمانینی، رویدادهای تاریخ اسلام، ترجمه پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی، ج۲، ص۱۴۱. |